حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۲: ای که ریزی بدل ریشم از آن حقه نمک
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای که ریزی بدل ریشم از آن حقه نمک حقه بازی ز دهان تو بیاموخت فلک جلوه گر چون بخرامی تو بود ذکر ملک بهر پاس تو زهر چشم یداللّه معک یک طرف ریخته از بی گنهان خون و ز مکر یکسو آویختهٔ از طره چو زهاد حنک من دریغ آیدم آلوده شود دامن تو زاهدا از در میخانه برو دور ترک گر تو با سرو قدان رخش ملاحت تازی چرخ بهر تو زند کوس که السبعة لک دل ز من برده شه کشور حسنی که برش نام خوبان همه از دفتر خوبی شده حک شعله خوئی بمن خاک نشین آبی داد که بدیدم می و ساقی و صراحی همه یک خال بر صفحهٔ رخسار تو مانندس سماک دل اسرار طپدزان چوشب است و توسمک حکیم سبزواری