حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷: ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق بین عقاب عقل را چون صعوه ای در چنگ عشق ای بلی گوی صلاخوان سرخوان بلا جان بکن بدرود بین منصورها آونگ عشق جان و ایمان عقل و دانش کی بیاید در حساب چون نهد در شه نشین بزم دل اورنگ عشق مرد رزم و عشق شیرافکن نه ای یکسوی رو ای خرد آزرمی آخر تو کجا و جنگ عشق گر بود بهرام گردد رام زین صمصام سام ور بود هوشنگ باشد بستهٔ اوشنگ عشق ای که میخوانی ز عشقم سوی جنات و قصور کی نعیم هر دو عالم می شود همسنگ عشق اوست اندر هر مقامی گر عراق و گر حجاز راست شو تا بشنوی از هر نواآهنگ عشق هست در معنی و صورت معنی بیصورتش جلوه در هر رنگ دارد صورت بیرنگ عشق آن که فرمود اطلبوا العلم ولو بالصین نمود کز نگارستان ببین آن موزج ارژنگ عشق شو تهی از خود چونی اسرار مینوش و نیوش نغمه داوُود در عشق و دود از چنگ عشق حکیم سبزواری