حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۲: ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی ترا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی ترا هست شرق و غرب عالم ماه تا ماهی ترا از پیش تا چند گردی کو بکو و در بدر رو بخویش آور که هست از خود باو راهی ترا گام نه اول بره پس از خود ای سالک بره زان نهٔ آگه که از خود هست آگاهی ترا گر خدا خواهی تو خود خواهی بنه در گوشه ای تا که خود خواهی شود عین خدا خواهی ترا جام جم خواهی بیا از خود ز خود بیخود طلب بهر دارا ساختند آئینهٔ شاهی ترا خوشه ای از خرمنش اسرار اگر داری طمع اشک باید ژاله سان و چهرهٔ کاهی ترا حکیم سبزواری