بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۵۰: به ما و من غلو دارد دنی تا فطرت عالی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به ما و من غلو دارد دنی تا فطرت عالی جهان تنگ آسودن دل پر می کند خالی نقوش وهم و ظن در هر تأمل می شود باطل خط پارینه باید خواندن از تقویم امسالی نفس سحر چه مضمون بر دماغ هوش می خواند که عمری شد ز هوشم می برد این مصرع خالی در آن وادی که مخمور نگاه او قدم ساید دماغ آبله بالد قدح در دست پامالی به هر واماندگی سعی ضعیفان در نمی ماند فسردن می شود پرواز رنگ از بی پر و بالی نمی دانم ز شرم فوت فرصت کی برون آیم عرق عمریست بر پیشانی ام بسته ست غسالی به بازار هوس شغل چه سودا داشتم یارب زیان و سود رفت و مانده برجا ننگ دلالی جهان بی اعتبار افتاد از لاف دنی طبعان نیستان پشم می بافد ز شیر و گربهٔ قالی شکوه عالم موهوم را با ما چه سنجد کس هجوم ذره گر قنطار چیند نیست مثقالی به این تسلیم بار نیک و بد تا کی کشم بیدل سیه گردید همچون شانه دوش من ز حمالی بیدل دهلوی