بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۴۲: ز بس لبریز حسرت دارد امشب شوق دیدارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز بس لبریز حسرت دارد امشب شوق دیدارم چکد آیینه ها بر خاک اگر مژگان بیفشارم تغافل زبن شبستان نیست بی عبرت چراغانی مژه خوابیدنی دارد به چندین چشم بیدارم بنای نقش پایم در زمین نارساییها به دوش سایه هم نتوان رساندن دست دیوارم غبار عالم کثرت نفس دزدیدنی دارد وگرنه همچو بو از اختلاط رنگ بیزارم زبان حالم از انصاف عذر ناله می خواهد گران جانتر ز چندین کوهم و دل می کشد بارم ضعیفی شوخی نشو و نمایم برنمی دارد مگر از روی بستر ناله خیزد جای بیمارم چو خاشاکم نگاهی در رگ خواب آشیان دارد خدایا آتشین رویی کند یک چشم بیدارم مگر آهی کندگل تا به پرواز آیدم رنگی که چون شمع از ضعیفی رنگ دزدیده ست منقارم وفا سر رشته اش صد عقد الفت درکمین دارد ز بس درهم گسستم سبحه پیداکرد زنارم جنون صبحم از آشفتگیهایم مشو غافل جهانی را ز سر وا می توان کردن به دستارم ز شرم عیب خود چشم از هنر برداشتم بیدل به درد خار پا داغست چون طاووس گلزارم بیدل دهلوی