بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۱۳: گاه خرد جوهرم، گاه جنون خودم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گاه خرد جوهرم ، گاه جنون خودم انجمن جلوهٔ بوقلمون خودم صبح بهار دلم لیک ز کم فرصتی تا نفسی گل کند گرد برون خودم شور چمن داده ام کوچهٔ زنجیر را تا به بهار جنون راهنمون خودم صید بتان کرده ام از نگه حیرتی زین عمل آیینه سان داغ فسون خودم تنگی آغوش دل سوخت پر افشانی ام الفت این آشیان کرد زبون خودم گر نبود زندگی رنج هوسها کراست در خور آب بقا تشنهٔ خون خودم تالب جرات نفس مایل اظهار نیست غنچه صفت مرهم زخم درون خودم خلوت آیینه ام موج پری می زند اینکه توام دیده ای نقش برون خودم تا به ثریا رسید آبلهٔ پای من اینقدر افسردهٔ همت دون خودم در خور ظرف خیال حوصله دارد حباب بیدل دریاکش جام نگون خودم بیدل دهلوی