بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۹۹: با همه سرسبزی از سامان قدرت عاریام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با همه سرسبزی از سامان قدرت عاری ام صورت برگ حنایم معنی بیکاری ام همچو شبنم کاش با خواب عدم می ساختم جز عرق آبی نزد گل بر سر بیداری ام اشک شمع کشته آخر در قفای آه رفت سبحه را هم خاک کرد اندوه بی زناری ام هرکجا باشم کدورت جوهر راز من است چون غبار از خاک دشوار است بیرون آری ام عجز طاقت گر نباشد ناله پیش آهنگ کیست بی پر و بالی شد افسون جنون منقاری ام همچو گوهر خاک گردم تا کی از وهم وقار یک نفس کاش آب سازد خجلت خود داری ام قدردان وضع تسلیمم ز اقبالم مپرس موج یک دریا گهر فرش است در همواری ام شکر اقبال جنون را تا قیامت بنده ایم آفتاب اوج عزت کرد بی دستاری ام غنچهٔ من از شکفتن دست ردّ بیند چرا نا دمیدن هر چه باشد نیست بی دلداری ام وسعت مشرب برون گرد بساط فقر نیست دشت را در خانه پرورده ست بی دیواری ام نیست بیدل ذره ای کز من تپش سرمایه نیست چون هوای نیستی در طبع امکان ساری ام بیدل دهلوی