بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰۲: قماش رنگ ز بس بیحجاب میبافند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قماش رنگ ز بس بی حجاب می بافند به روی گل ز دریدن نقاب می بافند مباش منکر اسرار سینه چاکی ما به کارگاه سحر آفتاب می بافند ز زخم تیغ حوادث توان شدن ایمن به جوشنی که ز موج شراب می بافند به یک نفس سر بی مغز می خورد بر سنگ جدا ز پشم کلاه حباب می بافند درین چمن که هوا داغ شبنم آراییست تسلّیی به هزار اضطراب می بافند تو خواه مرگ شمر خواه زندگی اندیش همین به طبع کتان ماهتاب می بافند کراست تاب رسایی بحث فرصت عمر گسسته است نفس تا جواب می بافند توان شناخت ز باریک ریشی انفاس که در قلمرو هستی چه باب می بافند کباب شد عدم ما ز تهمت هستی بر آتشی که نداریم آب می بافند ز گفت وگو به غبارم نظر متن بیدل که بهر چشم ز افسانه خواب می بافند بیدل دهلوی