پروین اعتصامی
قصاید
قصیده شماره ۳: نگهدار ز آلودگی پاک جانرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رهائیت باید، رها کن جهانرا نگهدار ز آلودگی پاک جانرا بسر برشو این گنبد آبگون را بهم بشکن این طبل خالی میانرا گذشتنگه است این سرای سپنجی برو باز جو دولت جاودانرا زهر باد، چون گرد منما بلندی که پست است همت، بلند آسمانرا برود اندرون، خانه عاقل نسازد که ویران کند سیل آن خانمانرا چه آسان بدامت درافکند گیتی چه ارزان گرفت از تو عمر گرانرا ترا پاسبان است چشم تو و من همی خفته می بینم این پاسبانرا سمند تو زی پرتگاه از چه پوید ببین تا بدست که دادی عنانرا ره و رسم بازارگانی چه دانی تو کز سود نشناختستی زیانرا یکی کشتی از دانش و عزم باید چنین بحر پر وحشت بیکرانرا زمینت چو اژدر بناگه ببلعد تو باری غنیمت شمار این زمانرا فروغی ده این دیدهٔ کم ضیا را توانا کن این خاطر ناتوانرا تو ای سالیان خفته، بگشای چشمی تو ای گمشده، بازجو کاروانرا مفرسای با تیره رائی درون را میالای با ژاژخائی دهانرا ز خوان جهان هر که را یک نواله بدادند و آنگه ربودند خوانرا به بستان جان تا گلی هست، پروین تو خود باغبانی کن این بوستانرا پروین اعتصامی