بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۶۶: گوهر دل ز سخن رنگ صفا باخته است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گوهر دل ز سخن رنگ صفا باخته است زنگ این آینه یکسر نفس ساخته است مکش ای جلوه ز دل یک دونفس دامن ناز که هنوز آینه تمثال تو نشناخته است حسن خوبان که کتان مه تابان تواند تا تو بی پرده نه ای پرده نینداخته است جلوه ها مفت تو ای ناله چه فرصت طلبی ست که نفس هم نفسی آینه پرداخته است از قمار من و ما هیچ نبردیم افسوس رنگ جنسی ست که نقدش همه جا باخته است عجز ما آن سوی تسلیم گرو می تازد سایه در جنگ سپر هم سپر انداخته است هرزه بر خویش ننازی که درین بزم چو شمع سر تسلیم همان گردن افراخته است هر دو عالم چو نفس در جگرم سوخته اند شعلهٔ وادی مجنون چه قدر تاخته است پیش از ایجاد نفس قطع هوسها کردیم صبح هستی دم تیغی به خیال آخته است هیچ پرواز ز خاکستر خود بیرون نیست بیدل این هفت فلک بیضهٔ یک فاخته است بیدل دهلوی