بیدل دهلوی
غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵: گر، دمی، بوس کفتگردد میسر تیغ را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر، دمی ، بوس کفت گردد میسر تیغ را تا ابد رگهای گل بالد ز جوهر تیغ را ازکدورت برنمی آید مزاج کینه جو بیشتر دارد همین زنگار در بر تیغ را ای که داری سیرگلزار شهادت در خیال بایدت از شوق زد چون سبزه برسرتیغ را عیش خواهی صید آفت شوکه مانند هلال چرخ ابرومی کند برچشم ساغرتیغ را پردهٔ نیرنگ توفان بود شوق بسملم خونم آخرکرد بازوی شناور تیغ را تا مگر یکباره گردد قطع راه هستی ام چون دم مقراض می خواهم دو پیکر تیغ را موج توفان می زند جوی به دریامتصل جوهر دیگر بود در دست حیدر تیغ را هرکه را دل از غبارکینه جوییها تهی ست می کشد همچون نیام آسوده در برتیغ را دل به امید تلافی می تپد اماکجاست آنقدر زخمی که خواباند به بسترتیغ را بیدل از هرمصرعم موج نزاکت می چکد کرده ام رنگین به خون صید لاغرتیغ را بیدل دهلوی