اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۴۳۵: نیست عیب ار دوست میدارم منش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیست عیب ار دوست می دارم منش با چنان رویی که دارد دشمنش؟ دشمن از دستم گریبان گو: بدر من نخواهم داشت دست از دامنش از دری کندر شود ماهی چنین مهر گو: هرگز متاب از روزنش کس نمیخواهم که گردد گرد او تا گذار باد بر پیراهنش آه من گر خود بسوزد سنگ را باد باشد با دل چون آهنش عشق را با عقل اگر جمع آورند سالها با هم نکوبد هاونش آنکه جز گردنکشی با من نکرد گر بمیرم خون من در گردنش گر نسوزد بر منش دل عیب نیست مردهٔ ما خود نیرزد شیونش اوحدی، با یار گندم گون اگر میل داری، خوشه چین از خرمنش اوحدی مراغه ای