اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۳۱۲: گر کسی در عشق آهی میکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر کسی در عشق آهی می کند تا نپنداری گناهی می کند بیدلی گر می کند جایی نظر صنع یزدان را نگاهی می کند با دم صاحبدلان خواری مکن کان نفس کار سپاهی می کند آنکه سنگی می نهد در راه ما از برای خویش چاهی می کند گر بنالد خسته ای معذور دار زحمتی دارد، که آهی می کند عشق را آن کو سپه سازد به عقل دفع کوهی را به کاهی می کند گر کند رندی نظر بازی، رواست محتسب هم گاه گاهی می کند یک دم از خاطر فراموشم نشد آنکه یادم هر به ماهی می کند چند نالیدم و آن بت خود نگفت: کین تضرع دادخواهی می کند اوحدی را گر چه از غم بیمهاست هم به امیدش پناهی می کند اشتر حاجی نمی داند که چیست؟ بار بر پشتست و راهی می کند اوحدی مراغه ای