اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۸۶: نقش لب تو از شکر و پسته بستهاند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نقش لب تو از شکر و پسته بسته اند زلف و رخت ز نسترن و لاله رسته اند چشمان ناتوان تو، از بس خمار و خواب گویی که از شکار رسیده اند و خسته اند دل چون بدید موی میان تو در کمر گفت: این دروغ بین که بر آن راست بسته اند سر در نیاورند ز اغلال در سعیر آنها که از سلاسل زلف تو جسته اند در حلقه ای که عشق رخت نیست فارغند در رسته ای که راه غمت نیست رسته اند روزی به پای خویش بیا و نگاه کن دلهای ما، که چون سر زلفت شکسته اند چون اوحدی به بوی وصال تو عالمی در خاک و خون ز خفت و خواری نشسته اند اوحدی مراغه ای