اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۱۳: زلف را تاب دام و خم برزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف را تاب دام و خم برزد همه کار مرا بهم برزد دفتر دوستان خود می خواند به سر نام من قلم برزد صورت ماه را رقم بستر آنکه این چهره را رقم برزد آتشی کندرین دل از غم اوست به سر شعلهای غم برزد گلبن وصل او به طالع من سر به سر غنچهٔ ستم برزد شد ز چشم ترم به خشم، چو دید لب خشک مرا، که نم برزد آه کردم ز درد عشقش و گفت: اوحدی را ببین، که دم برزد اوحدی مراغه ای