اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۷۲: گرچه صد بارم برانند از برت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرچه صد بارم برانند از برت بر نمی دارم سر از خاک درت تا ابد منظور جانی، زانکه دل در ازل کرد این نظر بر منظرت زاهد از سر تو ز آن رو غافلست کو نمی بیند به محراب اندرت هر صباحی تازه گردد جان ما از نسیم طرهٔ جان پرورت همچو جان وصل تو ما را در خورست گر چه جان ما نباشد در خورت هر چه بود اندر سر کار تو شد خود به چیزی در نمی آید سرت شیر گیران پلنگ انداز را کرد عاجز پنجهٔ زور آورت بر نگیرد سر ز خط امر تو هر که شد چون اوحدی فرمان برت اوحدی مراغه ای