اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۳: حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات تا شود دیدهٔ ما روشن از آثار صفات لب لعل و دهن تنگ و خط سبز تو برد در جهان آب رخ معدن و حیوان و نبات چشمم از گریه فراتست و رخ از ناخن نیل تو توانی که به هم جمع کنی نیل و فرات همچو فرهاد دگر کوه گرفتیم و کمر در فراق رخت، ای دلبر شیرین حرکات جز وفاق تو حدیثم نبود وقت نشو جز وفای تو به یادم نبود روز وفات سیم اشک من از آن نقد روانست، که گشت لب لعل تو محصل، خط سبز تو برات هر چه گویی بتوانم، مگر از روی تو صبر و آنچه خواهی بکنم، جز به فراق تو ثبات نیک درویشم و در حسن زکاتی هم همست بده، ای محتشم حسن، به درویش زکات کردم اندیشه که آن روز کجا دانم رفت؟ گر بیابم ز کمند سر زلف تو نجات اوحدی داد تو از شاه بخواهد روزی که بگردد به فراق رخ زیبای تو مات اوحدی مراغه ای