امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۴۸: ای عشقت آتشی به همه شهر درزده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای عشقت آتشی به همه شهر درزده و آن آتش از درونه من شعله بر زده هر روز چشم مست تو در کاروان صبر بیرون کشیده تیغ و ره خواب و خور زده مژگان تو به هر زدن چشم بهر قتل آراسته دو لشکر و بر یکدگر زده هر تیر کز اشارت تو راست کرده چشم آن تیر راست کرده مرا بر جگر زده لب تو مکن به پاسخ تلخ و مرا مکش زان لعل آب کرده و اندر شکر زده نی چشم تو زده ست مرا تیر، بلکه هست هم چشم من مرا ز گشاد نظر زده اینک ز چشم من به تو آمد به مستغاث خون جگر به دامن تو دست تر زده چون شانه تو مانده ام از دست موی تو پایی به گل بمانده و دستی به سر زده دل بر گرفته از تو چرا نشکند دلم؟ چون سنگ برگرفته ای و بر گهر زده تو تیغ جور بر سر من می زنی و من آیم همی به کوی تو هر روز سر زده هر شب زده ز جور تو خسرو هزار آه هر چند گفته بیش مزن، بیشتر زده امیر خسرو دهلوی