امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۰۴: ای رفته و ترک من بدنام گرفته
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای رفته و ترک من بدنام گرفته وز دست وفای دگران جام گرفته باز آمده ای تا بنمایی و بسوزی در سوز میاور دل آرام گرفته خونم مخور، ای دوست، که این باده غم آرد چون دید توان آن رخ گلفام گرفته؟ دزدان دل ار شاه بگوید که بگیرند من گیرم هر موی ترا نام گرفته دشنام مرا گفته بدی دوش، همه شب من لذت آن گفتن دشنام گرفته از پیش مران بنده دیرینه خود را گر دل شدت، ای کافر خودکام گرفته من دوزخی عقل و بسا دوزخی عشق گو صد چو من سوخته را خام گرفته ای گل، چه زنی خنده ز نالیدن خسرو کازرده بود بلبل در دام گرفته امیر خسرو دهلوی