امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۳۳: منزل عشقت که من پوشیده در جان می کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منزل عشقت که من پوشیده در جان می کنم رخ گواهی می دهد، هر چند پنهان می کنم جان که بند رفتن است و ماندنش از بهر آنست کز کمانت هر زمان من وعده پیکان می کنم توشه جانم گران گشت از برای آن جهان بس که غمهایت ذخیره از پی آن می کنم گفتیم «خاک درم بهر چه می داری به چشم؟» گریه چشمم را جراحت کرد، درمان می کنم! دیده ببرید این زمان از دیدن غمهای تو هر کجا شینم، دل خلقی پریشان می کنم غمزه می زد، گفتمش «چون عاشقان جان می کنند چیست آن، گفتا «برایشان مردن آسان می کنم ای که دل ها می ستد از خلق، گفتم «این چراست؟» گفت، «در بازار غم نرخ دل ارزان می کنم » جان و دل دادم خیالش را، کجا ماند به جا خسروا، چون دزد بر کالا نگهبان می کنم؟ امیر خسرو دهلوی