امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۶۶: از خدنگ غمزه دلدوز خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از خدنگ غمزه دلدوز خویش پاره سازم سینه بهر سوز خویش تا شب هجران ناخوش در رسید بعد ازان هرگز ندیدم روز خویش ز آشنایان بر سر بالین من نیست غیر از شمع کس دلسوز خویش در خزان هجرم از دست رقیب از وصالت کی رسد نوروز خویش؟ از رخت بر آسمان مه شد خجل در چمن هم بوستان افروز خویش وارهم از محنت هجران تمام گر بیابم طالع فیروز خویش خسروا، در کنج تنهایی مگوی راز دل با جان غم اندوز خویش امیر خسرو دهلوی