امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۲۰: سفیده دم چو در از ابر درفشان بچکد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سفیده دم چو در از ابر درفشان بچکد به کام لاله و سون زلال جان بچکد روان کن آن می چون آفتاب گرماگرم چنان که خوی ز بناگوش دوستان بچکد شراب آب حیات است وجان ما مسرور که مرده زنده کند چون به خاکدان بچکد خوشا کشیدن می بر بساط سبزه چو ابر کشیده باشد و باران یگان یگان بچکد چنان بر آب خود آید چمن ز ابر بهار که هر زمان تری از شاخ ارغوان بچکد به روی نازک گل تیز منگر، ای نرگس که خون ز رویش ترسم بناگهان بچکد ز شاخ سبزه چنان آب می چکد ز تری که در ز خانه خسرو به هر زمان بچکد امیر خسرو دهلوی