امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۵: آنجاست دل من و هم آنجاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنجاست دل من و هم آنجاست کان کج کله بلند بالاست خوابش دیدیم دوش و مستیم کان خواب هنوز در سر ماست آهسته رو، ای صبا، بدان بام کان مست شبانه من آنجاست رحمی نکند بر این دل پیر یاری که چو بخت خویش برناست از دوزخ، اگر نشان بپرسند من گویم خوابگاه تنهاست می کش که به هر چهار مذهب خونم هدرست و خانه یغماست گفتند دلت خوش است، آری در گونه روی بنده پیداست خون می کنی و خبر نداری بیچاره کسی که ناشکیباست خسرو، جان ده که اندرین راه کاری به سخن نمی شود راست امیر خسرو دهلوی