امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۶: تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت از جان گله دارم که مرا زنده چرا داشت اندوه جدایی ز کسی پرس که یک چند دور فلک از صبحت یارانش جدا داشت دیوار ترا من حله خار نخواهم هجرت به دلم گر چه که صد رخنه روا داشت داغی دگر اینست که از گریه بشستم آن داغ که دامانت ز خون دل ما داشت صوفی که خرامیدن تو دیده به صد صدق بدرید مصلا و کله در ته پا داشت خسرو به وفای تو دهد جان که در آفاق گویند همه کان سگ دیوانه وفا داشت امیر خسرو دهلوی