امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۸۱: گر چه بر بود عقل و دین مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر چه بر بود عقل و دین مرا بد مگویید نازنین مرا گوشش از بار در گران گشته ست نشنود ناله حزین مرا آخر، ای باغبان، یکی بنمای به من آن سرو راستین مرا کرمی می کند رقیب خنک که بسوزد دل غمین مرا عشق در کار خوبرویان کن زهد و تقوی و کفر و دین مرا دست در گل همی زنم، لیکن خار می گیرد آستین مرا چشم من بود بر نگین دهانش داد انگشتری نگین مرا سوخته بینمش، اگر اثریست در سحر آه آتشین مرا خسروا، بگذر از سرم که ز اشک بیم غرق است همنشین مرا امیر خسرو دهلوی