امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۴۹: بهار پرده برانداخت روی نیکو را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهار پرده برانداخت روی نیکو را نمونه گشت جهان بوستان مینو را یکی در ابر بهاری نگر، ز رشته صبح چگونه می گسلد دانه های لؤلؤ را سفر چگونه توان کرد در چنین وقتی ز دست چون بتوان داد روی نیکو را به باغ غرقه خونست لاله، دانی چیست؟ ز تیغ کوه بریدست روزگار او را به وقت صبحدم آواز می دهد بلبل درون باغ ترنم کنان خوشگو را بیا که تا به چمن در رویم و بنشینم به بوی گل به کف آریم جام گلبو را چو دست تر شود از باده، آنگهی، خسرو قفا زنیم مر این عالم جفاجو را امیر خسرو دهلوی