امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۷: آن طره به روی مه بنهاد سر خود را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن طره به روی مه بنهاد سر خود را از خط غبار آن رخ پوشیده خور خود را چون دید گل رویش در صحن چمن، زان گل ایثار قدومش کرد از شرم زر خود را مانند قدش بستان چون دید سهی سروی زیر قدمش سبزه بنهاد سر خود را دیدم به رقیب او بنشسته سگ کویش گفتم که فلان اکنون و ایافت خر خود را ای ناصح بیهوده چندین چه دهی پندم بگذار مرا بگذار، می خار سر خود را زان بند قبا دارم پیوسته به دل غصه کاندر پی جان من بربست بر خود را گفتا ز درم خسرو، منزل به دگر جا کن گفتم که سگ خانه نگذاشت در خود را امیر خسرو دهلوی