عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۷۳۷: ای راه تو بحر بی کرانه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای راه تو بحر بی کرانه عشق تو ندیم جاودانه از عشق تو صد هزار آتش در سینه همی زند زبانه گر بنماید زبانه ای روی برهم سوزد همه زمانه دو کون به هیچ باز آمد زین گونه که عشق کرد خانه مرغ دل ما ز عشق تو ساخت بیرون دو کون آشیانه مرغی که چنین شگرف افتاد خون می گرید ز شوق دانه گفتم دل پر غم من آخر گردد به وصال شادمانه در عشق تو چون قدم توان زد پیش قدمی صد آستانه فی الجمله چه گویم و چه جویم جمله تویی و دگر بهانه مقصود تویی و جز تو هیچ است این است سخن دگر فسانه عطار چو بی نشان شد از تو او را بنشان ازین نشانه عطار نیشابوری