عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۷۱۷: جانا منم ز مستی سر در جهان نهاده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جانا منم ز مستی سر در جهان نهاده چون شمع آتش تو بر فرق جان نهاده تو همچو آفتابی تابنده از همه سو من همچو ذره پیشت جان در میان نهاده من چون طلسم و افسون بیرون گنج مانده تو در میان جانم گنجی نهان نهاده گر یک گهر از آن گنج آید پدید بر من بینی مرا ز شادی سر در جهان نهاده داغ غم تو دارم لیکن چگونه گویم مهری بدین عظیمی بر سر زبان نهاده از روی همچو ماهت بر گیر آستینی سر چند دارم آخر بر آستان نهاده عطار را چو عشقت نقد یقین عطا داد این ساعت است و جانی دل بر عیان نهاده عطار نیشابوری