عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۵۷۷: محلم نیست که خورشید جمالت بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
محلم نیست که خورشید جمالت بینم بو که باری اثر عکس خیالت بینم کاشکی خاک رهت سرمهٔ چشمم بودی که ندانم که دمی گرد وصالت بینم صد هزاران دل کامل شده در کوی امید خاک بوس در و درگاه جلالت بینم همچو پروانه پر و بال زنم در غم تو گر شبی پرتو آن شمع جمالت بینم جگرم خون شد از اندیشهٔ آن تا پس ازین جان و دل خون شود و من به چه حالت بینم تو مرا دم به دم اندر غم خود می بینی من زهی دولت اگر سال به سالت بینم خاک پای تو شدم خون دلم پاک مریز نی بخور خون دل من که حلالت بینم گر دهد شرح غمت خاطر عطار بسی نشوم هیچ ملول و نه ملالت بینم عطار نیشابوری