عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۳۲۳: آنچه نقد سینهٔ مردان بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنچه نقد سینهٔ مردان بود زآرزوی آن فلک گردان بود گر از آن یک ذره گردد آشکار هر دو عالم تا ابد پنهان بود در گذر از کون تا تاب آوری خود که را در کون تاب آن بود آن فلک کان در درون عاشق است آفتاب آن رخ جانان بود گر فرو استد ز دوران این فلک آن فلک را تا ابد دوران بود نور این خورشید اگر زایل شود نور آن خورشید جاویدان بود زود بیند آن فلک و آن آفتاب هر که را یک ذره نور جان بود وانکه نور جان ندارد ذره ای تا بود در کار خود حیران بود چند گویی کین چنین و آن چنان تا چنینی عمر تو تاوان بود کی بود پروای خلقش ذره ای هر که او در کار سرگردان بود پای در نه راه را پایان مجوی زانکه راه عشق بی پایان بود عشق را دردی بباید بی قرار آن چنان دردی که بی درمان بود گر زند عطار بی این سر نفس آن نفس بر جان او تاوان بود عطار نیشابوری