عطار نیشابوری
عذر آوردن مرغان
گفتار مردی صوفی از روزگار خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صوفیی را گفت مردی نامدار کای اخی چون می گذاری روزگار گفت من در گلخنی ام مانده خشک لب ، تر دامنی ام مانده گردهٔ نشکستم اندر گلخنم تا که نشکستند آنجا گردنم گر تو در عالم خوشی جویی دمی خفتهٔ یا باز می گویی همی گر خوشی جویی، در آن کن احتیاط تا رسی مردانه زان سوی صراط خوش دلی در کوی عالم روی نیست زانک رسم خوش دلی یک موی نیست نفس هست اینجا که چون آتش بود در زمانه کو دلی تا خوش بود گر چو پرگاری بگردی در جهان دل خوشی یک نقطه کس ندهدنشان عطار نیشابوری