عطار نیشابوری
عذر آوردن مرغان
حکایت شهریاری که قصری زرنگار کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شهریاری کرد قصری زرنگار خرج شد دینار بر وی صد هزار چون شد آن قصر بهشت آسا تمام پس گرفت از فرش آرایش نظام هر کسی می آمدند از هر دیار پیش خدمت با طبقهای نثار شه حکیمان و ندیمان را بخواند پیش خویش آورد و بر کرسی نشاند گفت این قصر مرا در هیچ حال هیچ باقی هست از حسن و کمال هر کسی گفتند در روی زمین هیچ کس نه دید و نه بیند چنین زاهدی برجست، گفت ای نیک بخت رخنه ای ماندست و آن عیب است سخت گر نبودی قصر را آن رخنه عیب تحفه دادی قصر فردوسش ز غیب شاه گفتا من ندیدم رخنه ای هم برانگیزی تو جاهل فتنه ای زاهدش گفت ای به شاهی سرفراز رخنه ای هست آن ز عزرائیل باز بوک آن رخنه توانی کرد سخت ورنه چه قصر تو و چه تاج و تخت گرچه این قصرست خرم چون بهشت مرگ بر چشم تو خواهد کرد زشت هیچ باقی نیست، هست اینجای زیست لیک باقی نیست، این را حیله چیست از سرای و قصر خود چندین مناز رخش کبر و سرکشی چندین مناز گر کسی از خواجگی و جای تو با تو عیب تو بگوید وای تو عطار نیشابوری