عطار نیشابوری
بخش سی و هفتم
الحكایة و التمثیل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شد مگر معشوق طوسی ناتوان در عیادت رفت پیشش یک جوان فاتحه آغاز کرد آنجایگاه تا دمد بادی بران مجنون راه گفت اگر دادم بخواهی داد تو چون بخوانی بر حق افکن داد تو هیچ درخور نیست این درویش را جمله او را بایدم نه خویش را هرچه هست و بود خواهد بود نیز هست اورا جمله زیبا و عزیز نقد بود آنجا همه چیزی ولیک بندگی و ذل میبایست نیک لاجرم در قالب آدم دمید بندگی رادر خداوندی کشید شور در بازار عالم اوفکند جملهٔ آفاق در هم اوفکند صد جهان بد پر خداوندی بزور از جهان بندگی برخاست شور عطار نیشابوری