حکیم سنایی غزنوی
غزلیات
غزل شماره ۱۱۵: چه رنگهاست که آن شوخ دیده نامیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه رنگهاست که آن شوخ دیده نامیزد که تا مگر دلم از صحبتش بپرهیزد گهی ز طیره گری نکته ای دراندازد گهی به بلعجبی فتنه ای برانگیزد به هیچ وقت به بازی کرشمه ای نکند که صد هزار دل از غمزه درنیاویزد گهی کزو به نفورم بر من آید زود گهش چو خوانم با من به قصد بستیزد ز بهر خصم همی سرمه سازد از دیده چو دود یافت ز بهر سنایی آمیزد خبر ندارد از آن کز بلاش نگریزم که هیچ تشنه ز آب فرات نگریزد هزار شربت زهر ار ز دست او بخورم ز عشق نعرهٔ «هل من مزید» برخیزد نه از غمست که چشمم همی ز راه مژه هزار دریا پالونه وار می بیزد به هر که مردم چشمم نگه کند جز از او جنایتی شمرد آب ازان سبب ریزد جواب آن غزل خواجه بو سعید است این «مرا دلیست که با عافیت نیامیزد» حکیم سنایی غزنوی