مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف ه ، ی
غزل شمارهٔ ۲۶۰۸: افند کلیمیرا از زحمت ما چونی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
افند کلیمیرا از زحمت ما چونی ای جان صفا چونی وی کان وفا چونی ای فخر خردمندان وی بی تو جهان زندان وی عاشق بی دل را درمان و دوا چونی مه گوش همی خارد صد سجده همی آرد می گوید حسنت را کی خوب لقا چونی باری من بیچاره گشتم ز خود آواره زان روز که پرسیدی گفتی تو مرا چونی ماییم و هوای تو دو چشم سقای تو ای آب حیات ما زین آب و هوا چونی تلخ است فراق تو دوری ز وثاق تو ای آنک مبادا کس دور از تو جدا چونی زد طال بقای تو هر ذره که خورشیدی ای نیر اعظم تو زین طال بقا چونی ای آینه مانده در دست دو سه زنگی وی یوسف افتاده با اهل عما چونی ای دلدل آن میدان چونی تو در این زندان وی بلبل آن بستان با ناشنوا چونی ای آدم خوکرده با جنت و با حورا افتاده در این غربت با رنج و عنا چونی ای آنک نمی گنجی در شش جهت عالم با این همگی زفتی در زیر قبا چونی مصباح و زجاجی تو پیش دو سه نابینا از عربده کوران وز زخم عصا چونی پیغام و سلام ما ای باد بگو با دل با این همه بی برگی داوودنوا چونی بس کردم من اما برگو تو تمامش را کای تشنه پرخواره با جام خدا چونی مولانا بلخی