مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۲۱۷۲: هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او دل گفت که کی آمد جان گفت مه مه رو او آمد در خانه ما جمله چو دیوانه اندر طلب آن مه رفته به میان کو او نعره زنان گشته از خانه که این جایم ما غافل از این نعره هم نعره زنان هر سو آن بلبل مست ما بر گلشن ما نالان چون فاخته ما پران فریادکنان کوکو در نیم شبی جسته جمعی که چه دزد آمد و آن دزد همی گوید دزد آمد و آن دزد او آمیخته شد بانگش با بانگ همه زان سان پیدا نشود بانگش در غلغله شان یک مو و هو معکم یعنی با توست در این جستن آنگه که تو می جویی هم در طلب او را جو نزدیکتر است از تو با تو چه روی بیرون چون برف گدازان شو خود را تو ز خود می شو از عشق زبان روید جان را مثل سوسن می دار زبان خامش از سوسن گیر این خو مولانا بلخی