مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۱۸۳۳: آمدهام به عذر تو ای طرب و قرار جان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آمده ام به عذر تو ای طرب و قرار جان عفو نما و درگذر از گنه و عثار جان نیست به جز رضای تو قفل گشای عقل و دل نیست به جز هوای تو قبله و افتخار جان سوخته شد ز هجر تو گلشن و کشت زار من زنده کنش به فضل خود ای دم تو بهار جان بی لب می فروش تو کی شکند خمار دل بی خم ابروی کژت راست نگشت کار جان از تو چو مشرقی شود روشن پشت و روی دل بر چو تو دلبری سزد هر نفسی نثار جان تافتن شعاع تو در سر روزن دلی تبصره خرد بود هر دم اعتبار جان از غم دوری لقا راه حبیب طی شود در ره و منهج خدا هست خدای یار جان گلبن روی غیبیان چون برسد بدیده ای از گل سرخ پر شود بی چمنی کنار جان لاف زدم که هست او همدم و یار غار من یار منی تو بی گمان خیز بیا به غار جان گفت اناالحق و بشد دل سوی دار امتحان آن دم پای دار شد دولت پایدار جان باغ که بی تو سبز شد دی بدهد سزای او جان که جز از تو زنده شد نیست وی از شمار جان دانه نمود دام تو در نظر شکار دل خانه گرفت عشق تو ناگه در جوار جان نیم حدیث گفته شد نیم دگر مگو خمش شهره کند حدیث را بر همه شهریار جان مولانا بلخی