مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۱۷۶۳: ما که باده ز دست یار خوریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما که باده ز دست یار خوریم کی چو اشتر گیاه و خار خوریم ایمنیم از خمار مرگ ایرا می باقی بی خمار خوریم جام مردان بیار تا کامروز بی محابا و مردوار خوریم به دم ناشمرده زنده شویم اندر آن دم که بی شمار خوریم ساقیا پای دار تا ز کفت می سرجوش پایدار خوریم پی این شیر مست می پوییم تا کباب از دل شکار خوریم زان دیاریم کز حدث پاک است روزی پاک از آن دیار خوریم نه چو کرکس اسیر مرداریم نه چو لک لک ز حرص مار خوریم مولانا بلخی