مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۱۷۴۰: خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم به خواب دوش که را دیده ام نمی دانم ز خوشدلی و طرب در جهان نمی گنجم ولی ز چشم جهان همچو روح پنهانم درخت اگر نبدی پا به گل مرا جستی کز این شکوفه و گل حسرت گلستانم همیشه دامن شادی کشیدمی سوی خویش کشد کنون کف شادی به خویش دامانم ز بامداد کسی غلملیج می کندم گزاف نیست که من ناشتاب خندانم ترانه ها ز من آموزد این نفس زهره هزار زهره غلام دماغ سکرانم شکرلبی لب ما را به گاه شیرین کرد که غرقه گشت شکر اندر آب دندانم صلا که قامت چون سرو او صلا درداد که من نماز شما را لطیف ارکانم صلا که فاتحه قفل های بسته منم بدان چو فاتحه تان در نماز می خوانم به دار ملک ملاحت لبش چو غماز است که بنگرید نصیب مرا که دربانم چنانک پیش جنونم عقول حیرانند من از فسردگی این عقول حیرانم فسرده ماند یخی که به زیر سایه بود ندید شعشعه آفتاب رخشانم تبسم خوش خورشید هر یخی که بدید سبال مالد و گوید که آب حیوانم بیار ناطق کلی بگو تو باقی را ز گفتنم برهان من خموش برهانم مولانا بلخی