مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و
غزل شمارهٔ ۱۷۲۱: خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم آب حیات توایم گر چه به شکل آتشیم تو جو کبوتربچه زاده این لانه ای گر تو نیایی به خود مات از این سو کشیم حاضر ما شو که ما حاضر آن شاهدیم مست می اش می شویم باده از او می چشیم تیزروان همچو سیل گر چه چو که ساکنیم نعره زنان همچو رعد گر چه چنین خامشیم جان چو دریا تو راست بر کف خود نه بیا گر چه که ما همچو چرخ بی گنهی می کشیم زان سوی این پنج حس نوبت ما پنج کن کان سوی این شش جهت خسرو این هر ششیم در پی سرنای عشق تیزدم و دلنواز کز رگ جان همچو چنگ بهر تو در نالشیم صحت دعوی عشق مسند و بالش مجو ما نه چو رنجورکان عاشق آن بالشیم نور فلک شمس دین مفخر تبریز ما از رخ آن آفتاب چرخ درون مه وشیم مولانا بلخی