غزل شمارهٔ ۸۲۴: عاشقان پیدا و دلبر ناپدید

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

عاشقان پیدا و دلبر ناپدید
در همه عالم چنین عشقی که دید

نارسیده یک لبی بر نقش جان
صد هزاران جان ها تا لب رسید

قاب قوسین از علی تیری فکند
تا سپرهای فلک ها را درید

ناکشیده دامن معشوق غیب
دل هزاران محنت و ضربت کشید

ناگزیده او لب شیرین لبی
چند پشت دست در هجران گزید

ناچریده از لبش شاخ شکر
دل هزاران عشوه او را چرید

ناشکفته از گلستانش گلی
صد هزاران خار در سینه خلید

گر چه جان از وی ندید الا جفا
از وفاها بر امید او رمید

آن الم را بر کرم ها فضل داد
وان جفا را از وفاها برگزید

خار او از جمله گل ها دست برد
قفل او دلکشترست از صد کلید

جور او از دور دولت گوی برد
قندها از زهر قهرش بردمید

رد او به از قبول دیگران
لعل و مروارید سنگش را مرید

این سعادت های دنیا هیچ نیست
آن سعادت جو که دارد بوسعید

این زیادت های این عالم کمیست
آن زیادت جو که دارد بایزید

آن زیادت دست شش انگشت تست
قیمت او کم به ظاهر مستزید

آن سناجو کش سنایی شرح کرد
یافت فردیت ز عطار آن فرید

چرب و شیرین می نماید پاک و خوش
یک شبی بگذشت با تو شد پلید

چرب و شیرین از غذای عشق خور
تا پرت برروید و دانی پرید

آخر اندر غار در طفلی خلیل
از سر انگشت شیری می مکید

آن رها کن آن جنین اندر شکم
آب حیوانی ز خونی می مزید

قد و بالایی که چرخش کرد راست
عاقبت چون چرخ کژقامت خمید

قد و بالایی که عشقش برفراشت
برگذشت آن قدش از عرش مجید

نی خمش کن عالم السر حاضرست
نحن اقرب گفت من حبل الورید

مولانا بلخی