مولانا بلخی
غزلیات مولانا - حرف (د)
غزل شمارهٔ ۸۱۹: اندک اندک جمع مستان میرسند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اندک اندک جمع مستان می رسند اندک اندک می پرستان می رسند دلنوازان نازنازان در ره اند گلعذاران از گلستان می رسند اندک اندک زین جهان هست و نیست نیستان رفتند و هستان می رسند جمله دامن های پرزر همچو کان از برای تنگدستان می رسند لاغران خسته از مرعای عشق فربهان و تندرستان می رسند جان پاکان چون شعاع آفتاب از چنان بالا به پستان می رسند خرم آن باغی که بهر مریمان میوه های نو زمستان می رسند اصلشان لطفست و هم واگشت لطف هم ز بستان سوی بستان می رسند مولانا بلخی