استاد رودکی
قصیده ها و قطعه ها
شماره ۵۴ - بر رخش «زلف» عاشق است چو من: لاجرم همچو منش نیست قرار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر رخش زلف عاشق است چو من لاجرم همچو منش نیست قرار من و زلفین او نگونساریم او چرا بر گل است و من بر خار؟ همچو چشمم توانگر است لبم آن به لعل، این به لؤلؤ شهوار تا به خاک اندرت نگرداند خاک و ماک از تو بر ندارد کار رگ که با پیشیار بنمایی دل تو خوش کند به خوش گفتار باد یک چند بر تو پیماید اند کاو را روان بود بازار لعل می را ز درج خم برکش در کدو نیمه کن، به پیش من آر زن و دخترش گشته مویه کنان رخ کرده به ناخنان شدکار استاد رودکی