جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۸۰: از صومعه آن به که به میخانه بری پی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از صومعه آن به که به میخانه بری پی جاوید نهی پشت فراغت به خم می پوشیده قدح نوشی و هرگز نخروشی کز کی بود آیین قدحنوشی و تاکی اینجا نبود ازکی و تا کی قدح آشام چندان که شود اول و آخر ز میان طی یک لحظه فروداشت کن ای مطرب مجلس کز دایره ام برد برون زمزمه نی هر نغمه ات از نی که رود سوی عدم باز بیم است که جانم برود در عقب وی از چله کجا گرم شودصوفی خود بین چون چله وی سردتر است از چله دی گر زنده دلی رو به در میکده جامی چون بهر صبوحی شنوی نعره یا حی جامی هروی