جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴: زلفت که رفت رونق مشک سیاه ازو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلفت که رفت رونق مشک سیاه ازو مشکین شود نفس چو برآریم آه ازو دارد دل از عنایت تو چشم یک نگاه چندین مدار چشم عنایت نگاه ازو این مهر نیست ماه رخت کرد جلوه ای عکسی گرفت آینه صبحگاه ازو زندان اهل دل بود این کاخ زرنگار خوشوقت عارفی که بدر برد راه ازو زینسان که زلف تو سر چاه ذقن نهفت بس مرد رهنورد که افتد به چاه ازو چون ابر نوبهار به خاکم چو بگذری خیزد فغان و آه به جای گیاه ازو جامی اگر ز لطف تو عذر گناه خواست لطفی نما و در گذران این گناه ازو جامی هروی