جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷: ای زده نوبت غمت ناله صبحگاهیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای زده نوبت غمت ناله صبحگاهیم سنگ جفای تو به سر گوهر تاج شاهیم من که کله نهادمی کج ز غرور سروری در سر بندگیت شد نخوت کج کلاهیم پیر نیم که پیر را عشق جوان جوان کند سیل دمادم مژه شست ز مو سیاهیم داد نمی دهی مده بس بود این که گه گهی جای کند به گوش تو نعره دادخواهیم چون نشوم به دولت بندگی تو مفتخر من که به منصب سگی بر در تو مباهیم شد تن خسته ام چو مو رنگ شکسته ام چو که چند ز غم گدازیم چند ز غصه کاهیم جامیم و مرا لقب خاک نشین مصطبه مفتی شهر گو مخوان صوفی خانقاهیم جامی هروی