جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۶: آید به برم چون تو نگاری نه و هرگز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آید به برم چون تو نگاری نه و هرگز تازد به سرم چون تو سواری نه و هرگز عمری پی یک بوسه اگر رو به تو آرم هرگز گذرد بر لبت آری نه و هرگز کارم چه بود عشق تو و باز غم دل کاری به ازین دانم و باری نه و هرگز موییست میان و سر موی است دهانت بوسی بود امکان و کناری نه و هرگز تار سر زلف تو دراز است کسی دید زینسان به درازی شب تاری نه و هرگز از نرگس مخمور تو درعین خماریم لعل تو کند دفع خماری نه و هرگز گر خاک شود جامی دلخسته نشیند زین بر دل پاک تو غباری نه و هرگز جامی هروی