جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۶۶: خشتی که روز مرگ مرا زیر سر نهند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خشتی که روز مرگ مرا زیر سر نهند دارم همین مراد کزان خاک در نهند پیکان تو چو سرخ شود ز آتشین دلم خوش آنکه بهر داغ مرا بر جگر نهند صد عقدگوهر از مژه ریزم چو آن دولب قفل عقیق بر در درج گهر نهند ناید یکی چو دور خطت گر مهندسان بر گل هزار دایره از مشک تر نهند دل شد خراب عشق همان به که عقل و دین زین پس متاع خویش به جای دگر نهند بگشا کمر در انجمن سیم ساعدان تا دستها به خدمت تو بر کمر نهند شیرین لبت مدزد ز جامی که نیست عیب گر پیش طوطیان سخنگو شکر نهند جامی هروی