جامی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۴۶: مدت رفتن آن مه به سفر دیر کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مدت رفتن آن مه به سفر دیر کشید مهلت قاصد و تأخیر خبر دیر کشید به غباری که به هر سو رود از موکب او آرزومندی اصحاب نظر دیر کشید ابر جود است و کرم لیک پی یک قطره بخل ورزیش بدین تشنه جگر دیر کشید این همه ناله مرغان به چمن زان سبب است که نقاب از رخ گل باد سحر دیر کشید کشتنی گشته ام از جرم بقا بی رخ او وه که دست اجلم تیغ به سر دیر کشید شب که آمد به سرخ خیل خیالش خجلم که به پایش مژه ام در و گهر دیر کشید نیست جز عشق بتان هیچ هنر جامی را خصمی چرخ به ارباب هنر دیر کشید جامی هروی